மனந்தெளியும் காலமிது
ஞாலம்நின் பேருரைக்கும்
தலைநகரில் நட்டதமிழ்-
செல்வமகன் உடனிருக்க
சேர்த்தகனா நாள்வருமே
உன்னுயரம் நீயறிவாய்
துயரெல்லாம் காலடியே
பிறரறியா உன்சிந்தை
சிந்துநதி பாய்ந்திடுமே
நித்தம் தனையாழும்
மாரிகுல பெண்மணியே…
-ஆரன் 17.09.2020
(டெல்லி நண்பர் மறைவுக்கு அவர் மனைவிக்கு எழுதிய கவிதை )
நான் ஆரன்.
தமிழ் பயிலும் மாணவன்.
வரையருக்க முடியாத காலத்தில் தோன்றிய மொழிக்குச் சொந்தக்காரர்கள் நாம். ஆனால் சுமார் பல நூறு ஆண்டுகளாக சிதைந்து சிதைந்து இன்று இருபத்தி ஒன்றாம் நூற்றாண்டில் பேச்சிலும் எழுத்திலும் தமிழ் புழங்காத காலமாக உருமாறி இருக்கிறது.
அன்னைத் தமிழ் போற்றிடுவோம்! அன்னைத் தமிழ் போற்றிடுவோம்!! வையகத்துப் பெருமக்கள் அன்னை மொழி பேசி நிற்க, மொழியன்னைத் தமிழ்பேச பெரும்பேறு...
0 comments:
Post a Comment